Ik ben een melkkoe.
Niet uit overtuiging of door keuze, maar er zijn organisaties die dat menen.
Sinds ik ben gaan verdienen, heb ik 2,5% van mijn inkomen besteed aan “goede doelen”; in het begin enigszins “random”, later wat meer gestructureerd, tot aan notariële aktes aan toe. Met het groeien van mijn inkomen, zijn de diverse organisaties er ook niet slechter van geworden.
Het typische is echter, dat je als donateur door diezelfde organsiaties voortdurend wordt bestookt met bedelbrieven, speciale akties en diverse verzoeken om nóg meer geld, hetzij eenmalig (zeggen zij), hetzij om je vaste bijdrage te verhogen. Helemaal zot wordt het wanneer een schenking per notariële akte afloopt, en ze je plat bellen voor verlenging. Tegen één organisatie heb ik gezegd dat als zij van mening zijn dat ik mijn eigen “mind” niet kan opmaken, ze verder kunnen fluiten naar mijn geld. Ik werd daarna zowaar opgebeld door een “stafmedewerker” die zijn excuses aanbood voor de vele telefoontjes en dat ik vooral niet moest denken dat ze me niet voor vol aanzagen. Zelfs door het stof kruipen, past in het beleid om fondsen te verwerven.
Ik vraag me toch echt af of die lui hun energie niet beter kunnen steken in het vinden van nieuwe donateurs, in plaats van te proberen nog meer melk uit de aanwezige kudde te persen.
Maar ik moet zeggen: sinds ik aan iedere beller vraag of ik niet genoeg geef, en wat ik dan zou moeten doneren, en vervolgens (want dat mogen ze niet zeggen) vraag waarom ze me dan bellen, ik aanzienlijk minder telefoontjes krijg. Ik heb waarschijnlijk nu óf een groen kruisje (geeft genoeg), óf een rood kruisje (lastige klant).
